Była sobota. Deszcz zdawał się siąpać lekko w drodze, podnosząc coraz częściej swą intensywność by przestraszyć tych, którzy na bitwę pod Trzebnicą przybyć się lękali.

Choć sama wejściówka na pole bitwy o wartości 180 denarów strachem mianować się miała, toż śmiałków jednak w ilości około siedemdziesięcioro stawić się umiało, którzy to bitwę tę postanowili stoczyć. Niechaj więc żalem, nie rozpustą obleją się Ci co denara skąpili, bo Ci co na bitwie byli, mimo ciężkich ran – przeżyli.

Nawiązanie celowe, gdyż taka forma tego mikro festiwalu w zapowiedziach przyjęła się dobrze. Do rzeczy jednak.

Miałem okazję być w Trzebnicy przed rokiem więc wiedziałem czego się spodziewać. Nieprawdopodobna gościna, troska, znajome i lubiane twarze oraz sesje Master Class w cenie. Było ich aż osiem: Loża Dżentelmenów, Wolf & Oak, Glenfiddich, Auchentoshan, Warsztaty Blendingu, Glenmorangie, Bruichladdich oraz cygara.

Największe wrażenie zrobiła na mnie sesja prowadzona przez Matu Zabiegaj, która była dla mnie nie lada lekcją. Ten człowiek zaraża swoją pasją, a sposób w jaki potrafi opanować salę musi budzić respekt.

Nie sposób nie wspomnieć także o dobrej kuchni, chillout-owej nucie i chmurkach cygarowych pod drzewkiem.

Wszystko powyższe ponownie otrzymaliśmy. Ba! dostaliśmy tym razem więcej, bo butli w cenie wejściówki niemal na wszystkich stanowiskach nikt się raczej nie spodziewał.

Moet Hennessy , Glenfiddich czy Bruichladdich prezentowali swoje skarby. Każdy mógł podejść i kosztować wszystkiego do woli.

Wolf & Oak promował swoją jabłkową okowitę i rum ale to pomarańczowe wino  spod lady jednak najbardziej utkwiło mi w pamięci. Butelkujemy Panie Michale – butelkujemy! 🙂

Loża Dżentelmenów wystąpiła z całym swoim majątkiem. W końcu dane mi było spróbować fantastycznej Glenmorangie, o której tak ostatnio głośno i kontrowersyjnie zarazem zrobiło się w sieci. Wpisujcie się na trwające obecnie krajowe toury bo zdecydowanie warto ją skosztować. Mój stosunek do Glenmorangie pewnie znacie, a jednak miło było mi spędzić  pół godziny nad kieliszkiem tej niezwykle udanej selekcji. Przypomniałem sobie także ich BenRiach którą bardzo lubuję. To była chyba jedna z ostatnich okazji by ją sobie powtórzyć.

 

Na stanowisku organizatora czyli Whisky Team znajdowało się około 50 butelek. Było trochę starych wydań blendów, caski Amruta po Porto i Sherry, Ardbeg Almost There czy Galileo, Mortlach Flora i Fauna, a także Glenfarclas 25. Nie zabrakło także dobrych bourbonów. Największe wrażenie zrobiły na mnie jednak tajemnicza Lady of the Glen 22, Auchroisk 30 oraz Hazelburn 10. Wszystko oczywiście nadal w cenie wejściówki.

Była także Bowmore z lat ’90 , którą rozlewał Mat Chami. Nie zawsze można spróbować takich rzeczy. Dziękuję.

Przez niejaką godzinę show festiwalu skradł jednak Tom Gebard stawiając swoją urodzinową Port Charlotte 2002 od Anam na h-Alba. „Wszystkiego najlepszego” opanowało w moment całą salę nawet z ust osób, które pierwszy raz człowieka widziały na oczy. Ten nie skąpił trunku, a jego urodzinowa butla dla wielu okazała się odkryciem wieczoru.

Whisky w kieliszkach, uśmiechy, malowane twarze, nogi i dekolty – działo się nad potęgę! Ten niewielki w zasadzie obszar Ceskiej Besedy wypełniały pozytywne nastroje ludzi, którzy przyszli się nie tylko edukować ale przede wszystkim spędzić czas biesiadując wspólnie jeszcze długo po zakończeniu festiwalu.

Wszystko czego w tym dniu doświadczyłem utwierdziło mnie tylko, w przekonaniu, że whisky łączy ludzi. Niech zatem pozostanie ponad podziałami cokolwiek by się nie działo.

#Mike